بعد از اینکه همسرم را در بیمارستا ن سیدالشهداء اصفهان شیمى درمانى و پرتو درمانى کردیم، براى عمل به تهران آمدیم ولى نتیجه‏اى حاصل نشد. با فرا رسیدن ایام نیمه شعبان به وجود مقدّس امام زمان علیه‏السلام متوسل شدیم و با گذر از مهدیه اصفهان از آقا شفاى ایشان را طلب کردم که همان شب همسرم حضرت حجة ابن الحسن را خواب مى‏بینند و با عنایت حضرت شفا پیدا مى‏کنند.

شرح واقعه به قلم دکتر عزیزى:

آنچه در زیر مى‏خوانید، نه بیان یک داستان و نه شرح یک ماجرا، بلکه صورت یک واقعه است. در جهانى که در آن روابط اجزاء و پدیده‏ها بر اساس اصول تعریف شده علمى نقد مى‏گردد، نتیجه رویدادهایى از این قبیل، زنگ بیدار باشى است براى همه آنهایى که دستى دارند تا با شنیدن آن، از آستین غفلت در آورند و به آبى، عفریت خواب، از دیده برانند.

در نیمه دوم سال 76خانمى 52ساله به علّت ابتلا به دردهاى شدید استخوان و احساس توده‏اى در ناحیه سینه، به پزشک مراجعه مى‏نماید. بیمار متأهل بوده و مبتلا به بیمارى قند وابسته به انسولین مى‏باشد. با توجه به نوع شکایت و نتایج حاصله از معاینات به عمل آمده، بیمار تحت اقدامات تشخیص پزشکى قرار مى‏گیرد.

در قدم اول، پزشک معالج در عکس رادیولوژى تنه، متوجه وجود توده‏هایى بر روى دنده‏ها و ستون فقرات کمرى مى‏گردد. در این زمان به علّت شدّت دردهاى استخوانى، بیمار قادر به راه رفتن نبوده و جهت تسکین درد از مرفین استفاده مى‏نموده است.

پس از آن، به سبب وجود توده در ناحیه سینه، بیمار تحت آزمایش نمونه بردارى از توده فوق قرار مى‏گیرد. جناب آقاى دکتر پرویز دبیرى که از اساتید مجرّب پاتولوژى کشور به شمار مى‏روند، نتیجه بررسى‏هاى خود را این چنین گزارش مى‏نماید: نمونه ارسالى متعلّق به توده‏اى از نوع بدخیم و از گروه سرطان "کارسینوم ارتشاحى" مى‏باشد.

بعدها با انجام سى .تى .اسکن متوجه مهاجرت سلول‏هاى سرطانى از منشأ سینه به دیگر قسمت‏هاى بدن از جمله ستون فقرات، دنده‏ها، لگن، استخوان ترقوه و حتى استخوان جمجمه مى‏شوند.

اکنون سرطان بسیارى از قسمت‏هاى بدن را در سیاهى خود فرو برده است، استخوان‏هاى جمجمه نیز از این سیاهى در امان نمانده است.

اکنون دیگر امید بسیار اندکى به نجات بیمار وجود دارد. اولین گام درمان، بریدن سینه )ماستکتونى( است. در اینجا شدّت انتشار سلول‏هاى سرطانى به حدّى است که پزشکان معالج ضرورتى به انجام آن نمى‏بینند و قربانى در آخرین نفس‏ها، تحت شیمى‏درمانى و پرتو درمانى قرار مى‏گیرد.

کور سوئى از امید در دلها "سوسو" مى‏زند. آیا این هر دو مى‏توانند گرمى حیات را به جسم نیمه جان مادر، باز گردانند؟! علم مى‏گوید: باتوجه به شدّت آلودگى بدن به سلول‏هاى سرطانى، پاسخ منفى است، حتى در صورتى که بیمار

با دور بالاى داروهاى شیمى‏درمانى تحت معالجه قرار گیرد. در این میان عارضه اصلى شیمى درمانى، یعنى از بین رفتن سلول‏هاى مغز قرمز استخوان به وسیله مغز استخوان مرتفع مى‏گردد.

پاسخ به درمان معمولا بیش از شش ماه به طول نمى‏انجامد و پس از این مدّت، سرطان مجددا عود مى‏نماید. به نظر مى‏رسد در اینجا از شیمى درمانى و رادیوتراپى تنها براى به تعویق انداختن زمان مرگ استفاده شده است، چرا که اکنون سلول‏هاى سرطانى با ورود به خون و مجارى لنفاوى همه بدن را به زیر سیطره خود در آورده است و در هر صورت، مرگ به سراغ بیمار خواهد آمد و بهبودى چیزى در حد غیر ممکن مى‏باشد.

ولى اکنون بعد از گذشت دو سال، او زنده است و با جسمى فارغ از هرگونه سرطان، در بین ما و شاید بهتر از ما، بر روى این کره خاکى زیست مى‏کند. در بررسى‏هایى که در مورخ17/9/78به عمل مى‏آید، هیچگونه علائم و شواهدى، دال بر وجود سلول‏هاى سرطانى مشاهده نمى‏گردد. چه بسا انسان‏هایى که انتظار مرگ او را مى‏کشیدند، خود اکنون در زیر خاک مدفون‏اند و اکنون حضور جسمانى او بر روى زمین، همه آنهایى را که حیات را در فیزیولژى سلولى مى‏جویند به سخره مى‏گیرد و چراغى است براى همه آنهایى که در جستجوى خاموشى‏اند.

حافظ این حالِ عجب با که توان گفت که ما

بلبلانیم که در موسم گل خاموشیم

همسر شفا یافته، مختصرى از چگونگى وقوع معجزه را این چنین نقل مى‏کند:

بعد از اینکه همسرم را در بیمارستان سید الشهداء اصفهان مورد شیمى درمانى و پرتودرمانى قرار دادیم، به تهران براى عمل رفتیم که توسط دکتر عباسیون و دکتر امیر جمشیدى عمل جراحى انجام گرفت. بعد به اصفهان برگشتیم و عیالم را در خانه بسترى کردیم، هیچگونه‏نتیجه‏اى از درمان‏هاى متعدد حاصل نکردیم و حتى ایشان قادر به کوچک‏ترین حرکت هم نبودند.

آن روزها، مصادف با ایام مبارک نیمه شعبان بود، شب تولد آقا امام زمان علیه‏السلام به حضرت متوسل شدیم و شفاى ایشان را طلب کردیم. بنده آن شب، چند شاخه گلى به خانه بردم و بالاى سر همسرم گذاشتم. همان شب ایشان بعد از اینکه به آقا حجة بن الحسن علیه‏السلام متوسل مى‏شوند، در ضمن گریه‏هاى زیاد، به خواب مى‏روند و وقتى از خواب بیدار مى‏شوند، مى‏فهمند که کسى دست راستش را به روبان سفید شاخه گل بسته است و آقا امام زمان علیه‏السلام او را شفا داده است. بنده خودم بعد از توسّلم، آقا را در خواب دیدم، حضرت به من فرمودند:

"عیالت را به خانه بنده بیاور"

مجددا هفته بعد، حضرت را در عالم رؤیا زیارت کردم، به آقا عرض کردم: یا أبا صالح المهدى، عیالم هنوز به خاطر بیمارى قندش دارو مصرف مى‏کند. حضرت فرمودند:

"هر چیز خوراکى که به او مى‏دهید، با نام من باشد"

بحمداللّه با شفاعت منجى عالم بشریّت، همسرم مصرف کلیه داروها را قطع کرد و کسى که نمى‏توانست حتى راه برود و همه دکترها از او قطع امید کرده بودند، شفاى کامل پیدا نمود. در حال حاضر هم، کارهاى روزمره خود را انجام مى‏دهد و لطف آقا امام زمان علیه‏السلام شامل حال ایشان گردید.

گمان نمى‏کنم که تو مرا برانى از درت

کجا جواب رد دهى به مستجار مضطرت

گداى درگه توام تویى پناهگاه من

مبند اى عزیز جان به روى این گدا درت

دکتر توانانیا در رابطه با شفاى خانم م.پ در فرم اظهار نظر پزشکى نوشته‏ اند:

"... باتوجه به همه شواهد و گزارش آزمایشگاه پاتولوژى و همچنین گزارش سى .تى .اسکن و شواهد دیگر، این بیمار مسجّلا مبتلا به سرطان بدخیم بوده است و از نظر طبّى اگر ایشان تا این لحظه17/10/78 که این جواب را به معاونت نگارش مى‏نمایم، زنده باشد، هیچ چیز جز معجزه کامل نمی تواند باشد.

http://www.rs272.com/

http://www.jamkaran.info

http://www.sahand272.blogfa.com/

http://www.rs272.parsiblog.com/

WEST AZERBAIJAN  URMIA--Dr.RAHMAT SOKHANI